Το Εθνικό Πάρκο Δέλτα Έβρου σχηματίζεται στις εκβολές του ποταμού Έβρου και συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους βιοτόπους της Ευρώπης. Τα νερά και τα φερτά υλικά του ποταμού μαζί με την δράση της θάλασσας σχημάτισαν και εξακολουθούν να διαμορφώνουν ένα πολύπλοκο Δέλτα με μεγάλη ποικιλία βιοτόπων, όπου βρίσκει καταφύγιο ένας μεγάλος αριθμός ειδών φυτών και ζώων.
Η συνολική του έκταση είναι 200.000 στρέμματα εκ των οποίων τα 95.000 (80.000 χερσαία και 15.000 στρ. υδάτινη επιφάνεια) είναι ενταγμένα στον κατάλογο των προστατευόμενων περιοχών της Διεθνούς Σύμβασης Ραμσάρ λόγω των σημαντικών ειδών που φιλοξενεί. Επίσης μέρος του Δέλτα χαρακτηρίζεται ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας και προτείνεται ως Τόπος Κοινοτικού Ενδιαφέροντος στο Δίκτυο Natura 2000
Πανίδα
Ο υγρότοπος του Δέλτα Έβρου φημίζεται για τα αναρίθμητα είδη πανίδας που φιλοξενεί. 40 είδη θηλαστικών ζουν στο Δέλτα. Πιο συνηθισμένα είδη είναι:
- η αλεπού
- ο ασβός
- το κουνάβι
- η νυφίτσα
- ο λαγόγυρος
- η αγριόγατα
- το αγριογούρουνο
- η βίδρα
Τα αμφίβια και τα ερπετά που απαντώνται στον υγρότοπο αριθμούν 28 είδη. Πιο συχνά παρατηρούνται οι νεροχελώνες, τα νερόφιδα, οι βάτραχοι και οι σαύρες. Στις υδάτινες εκτάσεις ζουν 46 είδη ψαριών. Στο γλυκό νερό ζουν ψάρια όπως το σαζάνι, η τούρνα και ο γουλιανός ενώ στο αλμυρό ζουν είδη όπως το χέλι, η τσιπούρα, το κεφάλι, το λαβράκι και η γλώσσα.
Ορνιθοπανίδα
Μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί πάνω από 320 είδη πουλιών. Η μεγάλη ποικιλία των ειδών είναι χαρακτηριστικό του Δέλτα. Η γεωγραφική θέση, καθώς και οι εκτεταμένες εκτάσεις φυσικών βιοτόπων συμβάλλουν σημαντικά στην αξία του για την ορνιθοπανίδα.
πηγή: βικιπαίδεια
Κάτω απ’ την κληματαριά
Οδυσσέας Ελύτης: Άξιον εστί
ώρες εκεί ρέμβασα
με μικρά μικρά τιτιβίσματα
κοασμούς, τρυσμούς, το μακρινό κουκούρισμα:
Να το πιπίνι να το λελέκι
να το γυφτοπούλι
ο νυχτοπάτης και η νερόκοτα
ήταν και ο μπόμπιρας εκεί
και το αλογάκι που λεν της Παναγίας
Η στεριά με τα σκέλη μου γυμνά στον ήλιο
και πάλι δύο οι θάλασσες
και η τρίτη ανάμεσα -λεμονιές κιτριές μανταρινιές-
και ο άλλος μαΐστρος με τ’ απάνω του αψηλό μπογάζι
αλλοιώνοντας τ’ οζόνιο τ’ ουρανού
Χαμηλά στων φύλλων τον πυθμένα
η τριβίδα η λεία
τ’ αυτάκια των ανθών
κι ο θαλλός ο αδημονώντας και είναι
ΑΥΤΟΣ
ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας!